Margaret Mitchell – notka biograficzna

Margaret Munnerlyn Mitchell urodziła się w 1900 roku w Atlancie, gdzie umieściła większość wydarzeń Przeminęło z wiatrem. Pradziadek pisarki pochodził z katolików irlandzkich i osiedlił się na plantacji w Jonesboro. Annie, jedna z jego 7 córek, wyszła za Johna Sephensa, który także wyemigrował z Irlandii i wraz z nim zamieszkała w Atlancie. Siódme z nich 12 potomków, Mary Isobel, wzięła sobie za męża Eugene’a Muse Mitchell, z którym miała dwójkę dzieci: Stephensa i Margaret Munnerlyn.

Mała Margaret tworzyła wspaniałe historie od najmłodszych lat; jeszcze zanim nauczyła się pisać – dyktowała je swojej matce. Później, gdy zamieszkała na ulicy Brzoskwiniowej, (właśnie tam mieścił się dom ciotki Pittypat, gdzie Scarlett i Melę zastała wojna secesyjna), sama tworzyła małe książeczki z tekturowymi okładkami, w których opisywała przygody własne i swoich przyjaciół. Kilka z nich zachowało się do dziś.

Pisarka już w szkole angażowała się w zajęcia wymagające pisania, jak redakcja gazetki, czy rocznika szkoły. Udzielała się także w kółku teatralnym, grała napisane przez siebie sztuki. W 1918 roku wstąpiła do Smith College w Northhampton w Massachusett. Kiedy wybuchła epidemia grypy, młoda Peggy, ponaglana wieścią o chorobie matki, wróciła do domu. Spóźniła się o jeden dzień – jej matka zmarła. Peggy ukończyła szkołę i wróciła, aby zająć miejsce pani domu w rodzinnej Atlancie. Podczas ostatniego z balów charytatywnych wywołała skandal tańcząc zmysłowy taniec prosto z paryskich salonów. (Coś wam te wydarzenia przypominają? ;))

Pierwsze małżeństwo pisarki z Berrien Kinnard Upshaw było nieudane i anulowano jej po dwóch latach. Wkrótce wyszła za mąż po raz drugi, za Johna Roberta Marsha. Mitchell pisała dla Atlanta Journal Sunday Magazine, a gdy w 1926 roku znalazła się na przymusowym zwolnieniu z powodu złamanej kostki, z nudów zaczęła pisać Przeminęło z wiatrem. Utrzymywała ten fakt w sekrecie aż do 1935 roku, kiedy to H.S. Latham, wiceprezydent wydawnictwa McMillan Company przyjechał do Atlanty, w poszukiwaniu nowych, zdolnych autorów. W tym celu spotkał się z dwiema dziennikarkami, M. Mitchell i Panią Medorą Perkerson. Kiedy obie panie wysunęły propozycje autorów, których pan Latham powinien poznać, Medorze wyrwało się: Peggy też napisała książkę. Peggy nie była zadowolona z takiego obrotu spraw, zbagatelizowała sprawę i oznajmiła, że książka nie jest skończona. Dopiero wieczorem zmieniła zdanie i udała się z rękopisem do Lathama.

Autorka w wywiadzie ze zdradziecką Medorą 😉 w 1936 roku na temat Gone with the wind powiedziała: „My novel is the story of a girl named Scarlett O’Hara, who lived in Atlanta during the Civil War and the days of Reconstruction. The book isn’t strictly a book about the war, nor is it a historical novel. It’s about the effect of the Civil War on a set of characters who lived in Atlanta at that time.” (całość możecie przeczytać tutaj)

Pierwotnie, główna bohaterka miała nazywać się Pansy, (och, dzięki Ci, Peggy, że to zmieniłaś), a powieść miała mieć zupełnie inny tytuł. Jednym z pomysłów był „Tomorow is another day” – charakterystyczne powiedzenie często używane przez Scarlett, gdy miała jakieś zmartwienie, a nie chciała się nim w tym momencie zajmować. Wreszcie Gone with the wind zostało wydane w 1936 roku, miało 1937 stron i kosztowało trzy dolary od sztuki 😉 Książka przyniosła autorce zasłużona sławę, została przetłumaczona na 27 języków, zdobyła nagrody takie jak: National Book Award, Nagrode Pulitzera w 1937 roku, a w 1939 została zekranizowana w reżyserii Victora Fleminga.

To była jedyna powieść, jaką wydała Margaret Mitchell. Zmarła w 1949 roku, wyniku obrażeń po wypadku drogowym.

Zebrała i opracowała na podstawie: American Masters, Bio., NY Times

Lolanta

P.S. Pamiętacie, że o Przeminęło z wiatrem będziemy mówić już za dwa dni? 🙂